((چگونگی تغییرات بنیادین اجتماعی)) 
تقریبا اکثر افراد جامعه ما زشتی ها و قباحت ها را تشخیص میدهند و از کارهای غیر اخلاقی و غیرانسانی انتقاد دارند و در حرف شدیدا به رفتارهای ناپسند میتازند و حتی با جوک درست کردن، کارهای غیر قانونی و دور از شان انسان را به تمسخر میگیرند. ولی متاسفانه حتی یک نفر به همان رفتارها و کارها که از خودش سر میزند اهمیتی نمیدهد و شاید

ترامپ و آینده آمریکا و دنیای غرب... ((  NATO  and  Trump  )) .

در طول تاریخ از امپراطوریهای باستان گرفته تا شوروی سابق هیچ امپراطور یا ابرقدرتی از بیرون متلاشی نشده بلکه از داخل و توسط رهبران خود آن ابرقدرت بنا به دلایلی از هم فروپاشیده، حالا سوال این است که آیا ترامپ هم توان تبدیل بلوک غرب و ناتو و آمریکا را به سرنوشت بلوک شرق و سنتو و شوروی سابق دارد یا جامعه آمریکا در دراز مدت مانع رشد تفکر ترامپیسم خواهد بود؟  
قطعا به نظر میرسد ترامپ بعنوان یک پروژه بلند مدت برای نابودی اتحاد دنیای غرب و از بین بردن هژمونی آمریکا و نابودی ناتو و یا حداقل از دورن تهی کردن ناتو و ضربه زدن به قدرت سیاسی و

جوامع ناگزیر از گذار به سوی دمکراسی هستند . پس ... 
...جامعه امروز ما همچون اکثر کشورهای جهان سوم در حال گذار از وضعیت موجود به سمت دمکراسی و تقویت قانون مداری و عملکرد سیستمی و حزبی است. قشر نخبگان فکری به عنوان آوانگاردهای تغییرات اجتماعی در این پروسه نقش بسزایی دارند و میتوانند این روند را تسریع و هدایت کنند یا برعکس . لذا  نباید فقط ناظر این روند و تحولات باشند بلکه بایستی فعالانه نقش مثبت خود را به عنوان یک رسالت ذاتی ایفا کنند تا اصلاحات نه فقط به معنای سیاسی آن بلکه به معنای اجتماعی و فرهنگی آن اتفاق افتاده و منجر به تقویت پایه های فکری مردم و شکل گیری اندیشه منسجم اکثریتی که

تعریف کلمه دمکراسی با توجه به یادداشت های تلگرامی دکتر کریم عبداللهی. 
(( ....تحمل افکار دیگران و احترام به دگر اندیشان ،بی تفاوت نبودن به درد هم نوع ، دروغ و ریا و بی تفاوتی را کلا از زندگی حذف کردن و قانع بودن به دست رنج خود و تجاوز نکردن به حقوق دیگران، نزاکت اجتماعی و اعتقاد به سخت کار کردن. به قولی قانع نبودن به پراید نرفتن به دنبال اخذ مدرک دکترا و دوری جستن از خشونت و حذف رقیب ...و ... اینها یعنی دمکراسی نه اینکه دمکراسی را فقط در شکل و نوع حکومت ببینیم. دمکراسی بیشتر در مسایل اجتماعی هست تا

(( پایان کار اصلاح طلبان در ایران ))    
تقریبا از اول انقلاب تا سال ۱۳۹۲ بلاخره در فضای سیاسی ایران به صورت نیم بند دو گروه یا به عبارتی دو جناح با دو طرز فکر متفاوت حاکم بود جناح میانه رو یا اصلاح طلبان و جناح تندرو و محافظه کار یا اصولگرایان، که هر دو گروه تقریبا حکومتی بودند و در چارچوب حاکمیت قواعد بازی را تا حدودی رعایت میکردند. ولی امروزه میتوان گفت جناح اصلاح طلب در عمل و حتی در حرف هم کاملا از بین رفته و عملا هیچ کارکرد و یا حرفی برای گفتن ندارند. بخصوص از زمانی که لیست انتخاباتی اصلاح طلبان در انتخابات مجلس و شوراهای اسلامی شهر و روستا کاملا مهندسی شده اعلام شد و با معرفی لیستی، افراد معلوم الحال و غیر مردمی به مجلس و شوراها راه یافتند و مثلا نماینده و سخنگوئی اصلاح طلبان در این مجالس شدند،