|
گفت‌و‌گوی «نواندیش» با قائم مقام حزب اعتماد ملی
منتجب نیا: مجلس اصلاح طلبی یک ضرورت است / اصولگرایان در «قانون گذاری» و «نظارت» کارنامه قابل دفاعی ندارند
عملکرد مجالس هفتم تا نهم این موضوع را ثابت کرده است که اصولگرایان از توانمندی لازم برای اداره قوه مقننه محروم هستند و نه در قانون گذاری کارنامه قابل دفاعی دارند و نه وظیفه نظارتی را به نحو مطلوبی انجام می‌دهند.
با وجود اینکه ۲ سال و یکی دو ماه به موعد انتخابات مجلس مانده است، تنور آن اتفاق از حالا داغ شده است و حرف و حدیثهای زیادی در خصوص چگونگی حضور جریان‌های سیاسی به گوش می‌رسد. در شرایطی که این روز‌ها مجلس نهم پی در پی به وزرای روحانی کارت زرد می‌دهد، جریان اصلاح طلب و اعتدال گرا که در انتخابات ریاست جمهوری با اجماع به موفقیت بزرگی رسیدند به فکر افتاده‌اند تا در انتخابات مجلس هم همین رویه را پی بیگرند تا بلکه مجلسی همسو با دولت تشکیل شود.
«با توجه به شرایطی که مشاهده می‌شود، مجلس اصلاح طلبی ضرورت است.»
رسول منتجب نیا قائم مقام حزب اعتماد ملی با گفتن این جمله به پرسش‌های نواندیش پاسخ می گوید:
رفتار پر حرف و حدیث مجلس نهم باعث شده تا از ضروری بودن تلاش اصلاح طلبان برای حضور جدی در انتخابات مجلس صحبت شود. تحلیل شما از فضای احتمالی انتخابات مجلس دهم چیست؟
باید ببینم فضا در سال ۹۴ چگونه خواهد بود و آیا جریان اصلاحات می‌تواند به یکپارچگی و هم صدایی کامل برسد یا نه? اگر این مهم عمل شود، بی‌شک در هفتم خرداد سال ۹۵ شاهد تشکیل مجلسی خواهیم بود که اکثریت آن را اصلاح طلبان تشکیل خواهند داد. امیدوارم شرایط برای این موفقیت به وجود آید.
مثل انتخابات دهم ریاست جمهوری؟
دقیقا. ۲۴ خرداد سال ۹۲ روزی بود که اجماع گروه‌ها و افراد محتلف اصلاح طلبی به خوبی جواب داد و آقای روحانی با فاصله زیادی نسبت به رقبای اصولگرای خود توانست به ریاست جمهوری برسد. تجربه موفق آن انتخابات و همچنین تجربه ناموفق انتخابات سال ۸۴ راه مشخص را پیش روی اصلاح طلبان گذاشته است تا بتوانند بهترین تصمیم را در این رابطه اخذ کنند. به هر حال اهمیت در اختیار داشتن اکثر کرسی‌های مجلس به قدری است که باید با کمترین اشتباه ممکن به استقبال انتخابات رفت.
البته اصولگرایان رییس جمهوری را چهره‌ای خارج از چارچوب اصلاح طلبی می‌دانند.
آن‌ها اصرار دارند تا واقعیت را نبینند و به پیامی که مردم در ۲۴ خرداد با رای‌های خود دادند، بی‌توجه باشند. نکته مشخص و قطعی این است که رییس جمهوری در شرایطی به پاستور راه یافت که کاندیدای معرفی شده از سوی جریان اصلاح طلبی و همچنین چهره‌های شاخص این طیف بود.
اگر «قرار بر اجماع» حاصل نشود؟
خب! طبیعی است که در چنین احتمالی، احتمال تشکیل مجلسی با تفکر اصلاح طلبی و همسو با دولت ضعیف می‌شود. باید این را در نظر داشت که عملکرد مجالس هفتم تا نهم این موضوع را ثابت کرده است که اصولگرایان از توانمندی لازم برای اداره قوه مقننه محروم هستند و نه در قانون گذاری کارنامه قابل دفاعی دارند و نه وظیفه نظارتی را به نحو مطلوبی انجام می‌دهند. البته اگر اصلاحات با جند گروه وارد انتخابات مجلس شود هم بعید است که جبهه اصولگرایی بتواند اکثریت مجلس را به دست بگیرد. چون آن‌ها به شدت با انشقاق و اختلاف مواجه هستند و محال است که بتوان همنشینی اصولگرایان سنتی با تندرو را مشاهده کرد.
شکل و شمایل مجلس دهم در صورت عدم اجماع در جبهه اصلاحات و اصولگرایی چطور خواهد بود؟
در اینصورت مجلس متشکل از سه قسمت خواهد شد که متشکل از اصلاح طلبان، دولتی‌ها و اصولگرایان خواهد بود. همچنین گروه تندرو و افراطی اصولگرایی شانس کمی برای توفیق در انتخابات مجلس دهم دارد.
حرفی مانده است؟
با توجه به شرایطی که مشاهده می‌شود، مجلس اصلاح طلبی ضرورت است. |
