|
ابطحی: جوانان اصلاح طلب کی بزرگ می شوند؟
گردهمایی جوانان اصلاح طلب در شهر کرد، بعد از سالهای سخت گذشته که در ان هرنوع اجتماعی عملا ممنوع و به مثابه یک حرکت ضد امنیتی تلقی می شد، خود به خود یک گام شیرین به سمت جلو است. البته گامی پیشروانه در جهت بازگشت به قبل از انتخابات !۸۸ . این واقعیت تلخ یعنی قبل از ۸۸ که آقای احمدی نژاد هم رئیس جمهور بود،
وضعیت جریانات و احزاب فکری دگر اندیش و به خصوص اصلاح طلب در شرایط نسبتا مقبولی بود که هرگز گردهمایی عادی جناح های اصلاح طلب، یک پدیده سیاسی ویک اتفاق تلقی نمی شد. اما بعد از ۸۸ با محور قرار گرفتن افراطیون دو جناح، و قدرتمند بودن جناح مخالف اصلاحات و به دست آوردن بهانه های لازم که در بسیاری از موارد پوست خربزه لغزنده از سوی مخالفان اصلاح طلب زیر پای اصلاح طلبان انداخته شده بود، سمت گیری های سیاسی و فشارهای امنیتی آن قدر گسترده شد که علاوه بر انحلال رسانه ای احزاب اصلی اصلاح طلب، هزینه هر گردهمایی کوچک چند نفره، آن قدر سنگین شد که عملا وقتی بعد پیروزی غیر منتظره دکتر روحانی لا اقل از نظر روانی فضا باز تر شد، اصل این گردهمایی خود به خود یک اتفاق بزرگ سیاسی تلقی شد. که واقعا هم یک اتفاق بود. به همین دلیل، حتما باید از مبتکران این جلسه که کارشان جسارت اندکی را به نیروهای جوانتر اصلاح طلب بر میگرداند، باید تشکر کرد. در کنار این نکته مثبت، چند مطلب مهم باید مورد توجه قرار گیرد: ۱- جوانانی که به عنوان اصلاح طلب در این گردهمایی حضور پیدا کرده بودند تا سخنان بزرگان اصلاح طلب را بشنوند، عمدتا همان کسانی بودند که در ۱۵ سال پیش هم با عنوان جوانان اصلاح طلب شناخته می شدند و آن موقع وظیفه حس میکردند تا راه را برای متولیان و بزرگان احزاب اصلاح طلبی فراهم کنند. رهبرانی که در آن سالها عمدتا در سن و سال امروزی جوانان اصلاح طلب بودند. در حقیقت عمده این جوانان در طول ۱۵ سال گذشته تحصیلات خود را تکمیل کردند. در کوران سختی های ۸۸ رنج و درد کشیدند و آسیب دیدند و پخته شدند. به دلیل ارتباط گستره اینترنتی و کار بلدی در این حوزه ها، با تمام دنیا آشنا شدند و بی شک یک سر و گردن علمی و تجربی و سیاسی از متولیان اصحاب اصلاح طلب آن روزها قد بلند تری پیدا نمودند. از سوی دیگر، در این ۱۵ ساله رهبران احزاب اصلاح طلب که آزاد بودند، یا باز نشست اداری شدند و یا در بخشهای غیر مفید دولتی گذران عمر کردند و یا در بخش خصوصی کار میکردند و رشد خارق العاده ای نداشتند. از نظر سنی نیزعمده آنان از مرز ۵۰ سالگی عبور کردند و اکثرشان از دنیای پر غوغا و ویژه دهه شصت وهفتادی ها و نیازهاشان دور بودند و حتی آنها را نمی شناسند.آن هم دهه هفتادی هایی که مسایلشان، چنانکه افتد و دانی خیلی متفاوت با نیازها و باورهای دهه ۳۰ و ۴۰ بود. فاصله ای به اندازه فاصله زمین و آسمان. طبیعی است که شناخت رهبران احزاب دیروز از این نسل هم همین میزان فرق داشته باشد. متاسفانه گردهمایی «جوانان» اصلاح طلب در شهر کرد، همین مشکل را داشت. این نسل بین ۳۰و ۴۰ ساله، دگر باید خودشان فرصت یابند تا رهبران احزاب اصلاح طلب باشند و نسل باز نشسته ما، حداکثر مشوق و یا راهنمایی کننده آنان باشیم. ۱۵ سال پیش اینان در سنینی بودند که برای پوستر چسبانی و یا تبلیغ کاندیداها می بایست در صحنه حاضر باشند. الان نسل های کوچکتر از اینان باید مشاغل یدی سیاسی را عملی کنند و جوانان دیروز رهبران وهادیان اندیشه و تفکر باشند. این آفتی است که به صورت وحشتناکی در بدنه دولت هم در حال اتفاق است. به بهانه اینکه فرصت تجربه و خطا وجود ندارد، پدر بزرگان نسل جوان فعلی را به وزارت و ریاست گماشتند. برای جبران این مساله، وعده دادند که در بدنه وزارتخانه ها را در سطوح مختلف مدیریت، جوانان حضور پیدا می کنند که در عمل این اتفاق نیفتاد. گویامتولدان دهه های ۶۰ و ۷۰ - با برجستگی های بی نظیر علمی و دانشگاهی و شعور بالای سیاسی و ارتباطی - هیچگاه نباید فرصت حضور در مدیریت ها را داشته باشند. چون نسل های قبلی شان قصد باز نشستگی ندارند. این مساله را باید بزرگان قدرت علاج کنند. در ابتدای انقلاب نسل ما و بزرگتر از ما با عمر میانگین سی ساله همه مسولیت های مهم را بر دوش کشیدیم. استدلال میکردیم که انقلاب شده و هر انقلابی به کادر خودش احتیاج دارد. اما شیرینی قدرت به بهانه داشتن تجربه زیر دندان مان ماند و حتی در مقام مشاوره های جدی، ار فهیم ترین نسل های ایرانی جوان که همسن بزرگان ما در ابتدای انقلاب بودند، از وجود آنان استفاده نمی شود. ۲- با گذشت عمر نسبتا طولانی از اغاز اصلاحات و داشتن مدعیان گوناگون و نوشته شدن منشورهای متعدد که بعضا با وقت گزاری های فراوان آقای خاتمی صورت گرفته است، و علیرغم باز شدن نسبی فضا در دوران اقای روحانی، در این اجلاس باز هم با ارایه مجموعه ای از شعار ها و خواسته ها که عمدتا تکراری بود پایان یافت. توقع می رفت که دستورالعمل اجرایی حزبی برای کمک به دولت آقای روحانی و یا کمک به تشکیلات غیر دولتی در کشورها تهیه شود و جریانات اصلاح طلب بتوانند نموداری از مطالبات اولیه، با توجه به واقعیات از دولت ارایه کنند تا در گردهمایی سالانه دیگری بتوانند شاغولی برای اندازه گیری عملکرد دولت داشته باشند. ۳- و نکته آخر این که اصلاحات باید برای نسل های جدیدی که با مفاهیم جدیدی وارد عرصه سیاسی شده اند جا باز کند. ادبیات آنان متفاوت است. باور کنیم که امروز اصلاحات بیش از همیشه به سعه صدر احتیاج دارد و هزاران جوانی که ما نمیشناسیمشان در این عرصه آماده حضور سیاسی و فکری هستند.
*** ابطحی: اصلاحات باید بازسازی شود.
رئیس دفتر رئیس جمهور پیشین ایران بازسازی اصلاح طلبان را در دو شکل مبنایی و حزبی می داند. در پی سخنان اخیر سیدمحمد خاتمی، رئیس جمهور پیشین ایران، در جمع فراکسیون اقلیت مجلس مبنی بر لزوم بازسازی اصلاح طلبان، «سیدمحمد علی ابطحی» رئیس دفتر رئیس جمهور پیشین ایران به خبرنگار سیاسی «آفتاب» گفت: «من بازسازی را در دو شکل می بینم. بازسازی نوع اول را بازسازی مبنایی و اصول فکری و اندیشه ای و بازسازی دوم، بازسازی حزبی است.» وی درباره بازسازی مبنایی گفت: «با توجه به تجربه هشت سال اصلاحات فرصت خوبی است که نقاط ضعف و قوت این هشت سال از لحاظ سطح توقعات و آنچه توان اجرا دارد مورد بازنگری قرار گیرد.» این عضو مجمع روحانیون مبارز در ادامه پیدا کردن دلایل محقق نشده بسیاری از شعارهای داده شده را مقدمه بازسازی عمیق اصلاح طلبان دانست و بر به دست آوردن اولویت ها و زمانبندی کردن اولویت ها تأکید کرد و گفت: «پیدا کردن اصول مشترک بازسازی و تأکید روی آنها و برنامه داشتن برای اجرای آنها مهمترین اصلی است که می تواند اصلاحات را در آینده نهادینه کند و پس از بازگشتن به قدرت، آماده کار دراز مدت شود.»
وی در ادامه نوع دوم بازسازی اصلاح طلبان را بازسازی حزبی عنوان کرد و گفت: «افرادی که در این سال ها به نوعی مدیریت مختلف مدیریت جامعه اصلاح طلب را داشتند به دلیل نبود مانیفیست دچار اختلاف شدند و مشکلات و بحران هایی برای خود و جامعه به وجود آوردند.»
ابطحی در ادامه در مورد طرق بازسازی تشکیلاتی گفت: «این بازسازی تشکیلاتی امکانپذیر نیست مگر اینکه یک چارچوب مشخص برای اصول اصلاح طلبی تعریف شود.»
رئیس دفتر رئیس جمهور سابق ایران افزود: «احزاب باید مسایل فردی و شخصی را کنار گذاشته و مبانی اصلاح طلبی را اصل قرار دهند.»
وی با تأکید بر نقش مهم شخصیت های کلیدی جناح اصلاحات در بازسازی و وفاق گروه های اصلاح طلبان، گفت: «شخصیت های کلیدی باید زمینه جمع شدن دور یکدیگر را فراهم کنند و احزاب بزرگ اصلاح طلب هم که در جامعه نفوذ دارند حدود و ثغور رسیدن به آن اهداف را تعریف کنند و به حداقل هایی که می تواند در میان جامعه اصلاح طلبی وحدت ایجاد کند قانع باشند و با همین حداقل ها به قدرت حداکثری که جامعه به آن نیازمند است، دست یابند.»
ابطحی در ادامه با اشاره به سخنان سیدمحمد خاتمی در دیدار با فراکسیون اقلیت مبنی بر اینکه «اگر فرصت کار نبود به مردم بگویید» گفت: «من فکر می کنم یکی از مهمترین دلایل این سخنان خاتمی بسته بودن فضای رسانه ای است.»
وی افزود: «چه رسانه ملی و چه رسانه های دیگر فضای طرح اندیشه ها را بسته اند و به نوعی به دامن زدن به آتش اختلافات مشغولند.»
رئیس دفتر رئیس جمهور پیشین ایران در ادامه با اشاره یکپارچه شدن قدرت گفت: «طبیعی است وقتی قدرت یکپارچه می شود امکان برنامه ریزی و سازماندهی را از مجموعه های دیگر سلب می کند و جناح اصلاح طلب در برابر اندیشه ای قرار گرفته که تمام مجراهای کشور را در دست گرفته است.»
ابطحی در پایان گفت: «من فکر می کنم حتی آن چیزی را که آقای خاتمی گفته زمینه طرح و انتقالش به مردم هم با توجه به شرایط دشوار است.» |
