روزنامه های بین المللی امروز: کاهش فعالیت شرکت «رنو» در بازار ایران . اعتماد سازی در مقابل ایران...
کاهش محدودیت های دولت آمریکا بر ارسال تجهیزات پزشکی به ایران، چالش دولت جدید ایران در مواجهه با تورم فزاینده، رقابت کالاهای ایران و ترکیه در بازار کردستان عراق، احتمال کاهش فعالیت های شرکت رنو در ایران و موضوع دعوت ایران از مقامات همه کشورها برای شرکت در مراسم تحلیف روحانی، از جمله مهمترین مطالب امروز مطبوعات جهان درباره ایران است.

یکی از مطالبی که از روز گذشته تاکنون در شمار زیادی از مطبوعات بین المللی بازتاب داشته، خبر کاهش محدودیت های آمریکا در فروش دارو و تجهیزات درمانی به ایران است. به نوشته «رویترز»، ایالات متحده روز گذشته فهرست تجهیزات درمانی که می تواند بدون کسب مجوز ویژه به ایران صادر شود را گسترش داده و این اقدام را در راستای نشان دادن حمایت از نیازهای انسان دوستانه در ایران عنوان کرده است. رویترز اشاره می کنند که مقامات آمریکایی، مدعی عدم تأثیرگذاری تحریم ها بر زندگی شهروندان عادی در ایران بوده اند؛ اما در عمل، مانع تراشی های دولت برای شرکت های آمریکایی به حدی بوده که تحریم ها به بسیاری از حوزه هایی که از ابتدا مدنظر نبوده نیز سرایت پیدا کرده است.

در مطلبی در حوزه اقتصاد، روزنامه «تودی زمان» ترکیه و برخی دیگر از مطبوعات بین المللی، امروز به موضوع افزایش نرخ تورم در ایران پرداخته و این معضل را دردسری برای رئیس جمهور جدید ایران دانسته اند. این روزنامه می نویسد بر اساس آمارهای رسمی، نرخ تورم در ایران در ماه ژوئن به 45 درصد رسیده که این موضوع، سبب افزایش فشار بر شهروندان ایرانی شده و نیز نشانگر آن است که حسن روحانی، رئیس جمهور منتخب ایران، با وظیفه عظیمی برای بازسازی اقتصاد کشور روبروست. تودی زمان می نویسد افزایش قیمت ها و کاهش قدرت خرید، میلیون ها ایرانی را در مواجهه با آمیزه ای از تحریم های اقتصادی غرب و ضعف مدیریت داخلی قرار داده است که روحانی باید فکری به حال آن بکند.

در همین حال، «حریت»، دیگر روزنامه ترکیه ای، از رقابت کالاهای ایرانی و ترک در بازار اقلیم کردستان عراق خبر داده است. به نوشته این روزنامه، کالاهای ایرانی اخیراً به رقیبی جدی برای کالاهای ترکیه در منطقه مذکور تبدیل شده اند. اما دلیل امر آن است که کاهش ارزش پول ملی ایران بر اثر تحریم های غرب، سبب شده کالاهای ایرانی در بازارهای اقلیم کردستان قیمت پایین تری داشته باشند. مدیرکل صادرات و واردات اقلیم کردستان عراق گفته حجم فعلی تجارت میان ایران و این اقلیم، 6435 تریلیون دینار عراقی (5.5 میلیارد دلار) است که انتظار می رفت تا پایان سال جاری میلادی، این رقم به دو برابر افزایش یابد. به نوشته حریت، چنین امری می تواند کالاهای ایرانی را به رقیبی جدی برای کالاهای ترکیه تبدیل کند.

در یک مطلب اقتصادی دیگر، «وال استریت ژورنال» از احتمال کاهش فعالیت شرکت خودروسازی «رنو» در بازار ایران خبر داده است. این روزنامه می نویسد شرکت خودروسازی فرانسوی رنو، یکی از آخرین شرکت های بزرگ اروپایی که همچنان به مبادلات خود با ایران ادامه می دهد، در حال بررسی گزینه کاهش فروش محصولات خود به ایران است و دلیل این امر، تشدید تحریم های بین المللی علیه ایران می باشد. با این حال، با توجه به درآمدهای قابل توجه این شرکت از بازار ایران، خروج از این بازار می تواند برای رنو بسیار پر هزینه باشد. یکی از سخنگویان این شرکت گفته مبادلات رنو با ایران در حال کاهش یافتن است و این شرکت هیچ چشم انداز مشخصی برای آینده ندارد.

در نهایت، سایت شبکه خبری «بلومبرگ» به موضوع دعوت از مقامات کشورهای خارجی برای حضور در مراسم تحلیف حسن روحانی پرداخته و می نویسد ایران در یک سنت شکنی، سران دیگر کشورها را به این مراسم دعوت کرده است. این سایت با اشاره به سخنان عباس عراقچی، سخنگوی وزارت خارجه ایران می نویسد همه کشورها به جز آمریکا و رژیم اسرائیل به این مراسم دعوت شده است. بلومبرگ می نویسد هرچند عراقچی اشاره نکرده که چرا این بار مراسم تحلیف رئیس جمهور ایران به گونه ای متفاوت برگزار می شود، اما این اقدام می تواند به نوعی نشانگر شعارهای روحانی مبنی بر بهبود روابط با جهان باشد.

***  «اعتمادسازی» در مقابل ایران چیست؟
این روزها و با نزدیک تر شدن به زمان آغاز به کار رسمی حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور جدید ایران، مجموعه بحث هایی در غرب مطرح می شود مبنی بر اینکه «گام نخست اعتمادساز» از سوی آمریکا در قبال دولت جدید ایران چه باید باشد. با این حال، مطالعه اظهارنظرهای مطرح شده در این زمینه، نشانگر آن است که حسن نیت چندانی در این زمینه وجود ندارد.
سایت نشریه آمریکایی «نیشن» در مطلبی که روز گذشته منتشر کرده، به بررسی این موضوع پرداخته که نخستین اقدام اوباما در قبال دولت جدید ایران که زمینه اعتمادسازی و تعامل بیشتر را فراهم کند، چه باید باشد.

این سایت با اشاره به اقدام روزهای اخیر کنگره آمریکا در تهیه طرحی برای تشدید بیش از پیش تحریم ها علیه ایران و مورد تحریم قرار دادن همه بخش های اقتصاد ایران، می نویسد که بدون تردید، چنین اقدامی می تواند بدترین رفتار ممکن در آستانه روی کار آمدن دولت جدید باشد و به چشم انداز بهبود روابط آسیب بزند. بر این اساس، اقدامی که اوباما در حال حاضر باید انجام دهد، این است که در صورت تصویب نهایی این طرح در کنگره، آن را وتو کرده و از عملی شدن آن جلوگیری نماید.

البته مورد دیگری که این نشریه مورد اشاره قرار می دهد، این است که اوباما باید از فرصت مراسم تحلیف روحانی استفاده کرده و پیام رسمی تبریکی را برای وی ارسال کند. این امر می تواند جایگزین پیامی باشد که اوباما باید پس از انتخاب روحانی می فرستاد، اما از انجام این کار خودداری کرد.

اما نکته اصلی در این مطلب – که در اغلب تحلیل های دیگر از این دست نیز به چشم می خورد – همان پیشنهاد اول، یعنی جلوگیری از اعمال «تحریم های جدید» علیه ایران است. با نگاهی به تحلیل های اخیر در فضای رسانه ای و همچنین رویه چند سال گذشته دولت آمریکا، به ویژه در حوزه هسته ای، می توان دریافت که این امر به یکی از مبانی رویکرد این کشور در قبال ایران تبدیل شده است.

مهمترین مثال در این زمینه، رویکرد هسته ای ایالات متحده – و به طور کلی گروه 1+5 – در قبال ایران است که در قالب بسته های پیشنهادی این گروه به ایران نمود یافته است. آنچه که طی چند دور اخیر مذاکرات ایران و 1+5 به خوبی مشهود بوده، این است که در همه این موارد، طرف غربی پیشنهاد برداشته شدن تحریم هایی را ارائه می داده که به تازگی و شاید حتی چند روز پیش از آن دور از مذاکرات تصویب شده است.

جالب آنکه در همه این موارد، غرب برای این رویکرد خود، نام «اقدامات اعتمادساز» و «رویکرد گام به گام» گذاشته و انتظار دارد ایران با پذیرش آن، حاضر به پذیرش مصالحه ای بزرگ در قبال دریافت امتیازاتی کوچک (و در واقع دریافت چیزی که تا چند روز پیش واقعاً امتیاز نبوده) بشود.

اکنون همان گونه که مشاهده می شود، دقیقاً همین رویکرد در بحث نحوه اقدام دولت آمریکا در قبال دولت جدید ایران و فراهم کردن زمینه های تعامل دو طرف نیز مطرح می شود؛ بدین معنا که اگر اوباما جلوی اجرایی شدن تحریم های ناعادلانه ای را که هنوز تصویب نشده فراهم کند، حتماً اقدامی خیرخواهانه انجام داده و این اقدام باید از سوی ایران مورد استقبال قرار گیرد.

به عبارت دیگر، در این رویکرد هیچ بحثی از تحریم هایی که پیش از این بر ایران تحمیل شده به میان نمی آید و گویا این موارد پیشین، به عنوان واقعیتی پذیرفته شده در نظر گرفته می شود. بر این اساس، می توان گفت دولت آمریکا به هیچ وجه حاضر به دادن امتیازات متقابل به ایران نیست و صرفاً سعی دارد با تظاهر به چنین کاری، زمینه امتیازگیری از ایران را فراهم کند.